همیشه دلم می‌خواست یکی باشه وقتی حس می‌کنم پشتم خالیه بهم بگه: "نترس من پشتتم". توو تمام سال‌هایی که خودم بودم و خودم، مامان گوینده این حرف بود. الحق هم همیشه پشت و همراهم بود تا وقتی که تو اومدی تو زندگیم. گاهی زبانی گفتی، گاهی هم به حق در عمل اثبات کردی.
حالا تو توو روزهای سخت زندگی هستی. خوب می‌دونم که در این مواقع هیچی مثل یه تکیه گاه دل آدم رو قرص و محکم نمی‌کنه. برای همین صادقانه و از ته قلبم، با تمام احساس مسئولیت و محبتی که بهت دارم گفتم: "نگران هیچی نباش، من پشتتم".
آخه نمی‌دونی که غم تو، غم منه. اندوه تو تمام افکار و احساسم رو درگیر می‌کنه. ما به هم قول دادیم تو روزهای تلخ و شیرین کنار هم باشیم. بیا، این هم مهر و امضاش.
درباره این سایت