اردیبهشت

اردیبهشت هم گذشت. این اولین اردیبهشت من و دلبر بود. فکر می‌کردم چون برچسب "اولین" بهش خورده، قطعا باید خیلی خاص‌تر و متفاوت‌تر از همه ی اردیبهشت های عمرمون بگذره. ولی خب مثل همیشه زندگی غافلگیرمون کرد و اونجور که انتظار داشتیم، پیش نرفت. همیشه اردیبهشت برام یه ماه منحصر به فرد، تو یه فصل دوست داشتنی بود. همیشه حس می‌کردم زیباترین اتفاقات زندگیم در این ماه به وقوع می‌پیونده و هر سال دومین ماه از فصل دل انگیز و رنگارنگ و پر از گل و شکوفه ی بهار، مثل بهشت برام رقم می‌خوره. انتظار داشتم وقتی اردیبهشت امسال از راه می‌سه، بقچه اش پر از سفر و ماجراجویی و گردش،‌ پر از تجربه کردن حس و حال های خوب و ناب باشه. اما خب خیلی کم رمق تر از انتظاراتم گذشت .

با این حال ایرادی نداره. این ماه گذشت، مثل تمام روزها و ماه های گذشته با خوب و بدش گذشت. نمی‌خوام به حسرت اتفاقاتی که باید رخ می‌داد و نداد بشینم، چون معتقدم هر آنچه که بستر رخ دادنش مهیا بود رخ داد، هر چی هم اتفاق نیفتاد، لابد اتفاق افتادنی نبود.